Oppiella (O.) nova (Oudemans, 1902)

Alidaği, Hamide & Ayyildiz, Nusret, 2022, Ali Dağı’nın (Kayseri) oppiid akarları (Acari: Oppiidae) üzerine taksonomik araştırmalar, Acarological Studies 4 (2), pp. 104-108 : 106

Oppiella (O.) nova nova (Oudemans, 1902)

İncelenen Örnekler: 38 ° 40.385'K, 35 ° 33.130'D; 1361 m; döküntü ve toprak; 07.06.2003; 2 ergin. 38 ° 40.225'K, 35 ° 33.030'D; 1547 m; döküntü ve toprak; 07.06.2003; 1 ergin. 38 ° 40.385'K, 35 ° 33.130'D; 1361 m; döküntü ve toprak; 13.09.2003; 1 ergin; 38 ° 40.302'K, 35 ° 33.079'D; 1435 m; döküntü ve toprak; 13.09.2003;1 ergin. 38 ° 40.302'K, 35 ° 33.079'D; 1435 m; döküntü ve toprak; 20.09.2003, 2 ergin. 38°40.302'K, 35°33.079'D; 1435 m; döküntü ve toprak; 02.10.2003; 1 ergin. 38°40.302'K, 35°33.079'D; 1435 m; döküntü ve toprak; 01.11.2003; 1 ergin. 38°40.225'K, 35°33.030'D; 1547 m; döküntü ve toprak; 01.11.2003; 1 ergin.

Kozmopolit yayılış gösteren bu alt türün vücut ölÇülerinin (uzunluk/genişlik) daha önceki Çalışmalardan 210- 320/117-170 µm arasında değiştiği anlaşılmaktadır (Pérez- Iñigo, 1971; Woas, 1986; Beck ve Woas, 1991; Subías, 2004; Miko, 2006; Toluk ve Ayyıldız, 2008b). Ayrıca, Beck ve Woas (1991), GB Almanya örnekleri iÇin vücut uzunluğunu 220-260 µm, vücut uzunluğunun genişliğine oranını da 1,70-2,00 olarak tespit etmişlerdir. Örneklerimizde vücut uzunluğu ortalama 280 (272-300) µm, genişliği ise ortalama 134 (120-155) µm olarak tespit edilmiş olup, türün bilinen vücut ölÇülerine ait değişim aralığında bulunduğu anlaşılmaktadır. Woas (1986), birÇok araştırıcı tarafından O. nova ’nın eşadı listesinde verilen O. uliginosa (Willmann, 1919) ’un gerÇekte ayrı bir tür olduğunu belirtmektedir. Özellikle bu ayrımda vücut uzunluğu, rostrum ve sensillusun şekli kullanılmaktadır. Aynı araştırıcı O. nova ’nın vücut uzunluğunun 231-241 µm, O. uliginosa ’nın ise 276-320 µm arasında değiştiğini ve bu türler arasında vücut büyüklüğü bakımından farklılık olduğunu bildirmektedir. Ayrıca rostrumun O. uliginosa ’da rostral kıllar arasında burun şeklinde Çıkıntılı olduğunu, O. nova ’da ise hafif bombeli yapıda olduğunu göstermektedir. Örneklerimiz; sensillus ve rostrumun şekli ile vücut uzunluğu bakımından Woas (1986) tarafından yeniden tanımı verilen O. uliginosa ’ya benzerlik göstermektedir. Diğer taraftan, Van der Hammen (1952) tarafından verilen prodorsumun şekli örneklerimizdeki ile uyum iÇindedir. Van der Hammen (1952) ’in; bu taksonu değişken olarak görmesi ve orijinal tip örneği etiketlerinin de yanlışlıkla değiştirilmiş olduğunu ifade etmesi ve ayrıca Subias ve Arillo (1991)’nun da bu taksonda birÇok karakterin önemli varyasyonlar gösterdiğini belirtmiş olması gibi nedenler, şimdilik örneklerimizin O. (O.) nova nova olarak değerlendirilmesinde önemli rol oynamıştır. Araştırıcıların Çoğu tarafından, kozmopolit ve ubikuyit tür olarak tanımlanması da tespit edilen farklılıkların varyasyon sınırları iÇerisinde değerlendirilmesini olası kılmaktadır. Schatz (1996), Avusturya’da Virgental bölgesinde kurak Çayırlıkların oribatid akar kommunitelerini incelediği Çalışmasında bu türü öryök ve mikrofitofag olarak tanımlamıştır. Luxton (1985), bu türün her yerde bulunan (ubikuyit) bir tür olabileceğini bildirmiştir. Önceki araştırıcıların bu türü tespit ettiği yaşama alanları ile bulgularımız dikkate alındığında geniş bir hoşgörüye sahip olduğu anlaşılmaktadır.

SonuÇ olarak; Türkiye’den daha önce bilinen ancak araştırma alanı iÇin ilk kayıtlar oldukları tespit edilen taksonlara ilişkin verilerin, gelecekte yapılacak Çalışmalar iÇin kaynak oluşturacağı kanısındayız.