Epitritus mandibularis, Szabó, J., 1909

Szabó, J., 1909, De duabus speciebus novis formicidarum generis Epitritus Emery., Archivum Zoologicum 1, pp. 27-28 : 2

2. Epitritus mandibularis n. sp.

[[ worker ]]. Fusco-testacea, opaca, confertim punctata subtiliterque pubescens, antennis pedibusque pallidioribus, gastere nitida, basi striatula, pilis erectis haud clavatis raris vestita. Caput late subcordiforme, inter verticem et occiput arcuato emargi-natum. Clypeo longo, antice paulo emarginato, circiter 2 / 3 partem mandibularum obtecto. Mandibulis subparallelis, margine interno dentibus Septem acutissimus

inaequalibus, apice arcuatis armatis. Antennis scapo brevi ubique haud aequaliter lato, margine inferiore pilis clavatis, articulis flagelli 2 — 3 minutis, ultimo haud duplo longiore quam praecedentibus duobus. Thorax disco convexus, sine impres-

sione meso-metanotali, spinis epinotis acutis, basi latis, modice sursum vergentibus. Petioli segmentum primum antice pedunculatum, pos-tice in nodum incrassatum, segmentum secun-dum primo multo latius, sed brevius, a superne viso trapezitorme. Duo nodi petioli margine lato, articulationibus subtusque membranaceis. Long. 1.5 — 1.6 mm.

Africa orientalis germanica: Mto-ya-kifaru, legit K. Katona. hungarus (Mus. Hung.). Species ex hoc genere prima in Africa detecta.